Ols związany jest głównie z wodą, co sprawia, że bardzo ciężko jest się po nim poruszać. Nie ma tu dróg a teren jest grząski co dodatkowo urozmaica wycieczkę w tym terenie. Poza tym do utrudnień możemy zaliczyć też obecność całej masy komarów, meszek i kleszczy, dla których ols jest rajem na ziemi.

Olsza czarna jako główny gatunek lasotwórczy olsu jest nazywana często królową bagien i moczarów. Jest bardzo odporna na okresowe zalewanie, a wręcz od niego uzależniona. Ponadto w olsie spotkamy również jesiona wyniosłego, brzozę omszoną, a niekiedy na suchszych fragmentach również sosnę zwyczajną i świerka pospolitego. Podszyt tworzą głównie kruszyna pospolita, czeremcha zwyczajna, kalina koralowa i wszechobecne wierzby. Jest to również naturalne środowisko dla chmielu zwyczajnego, który oplata pnie drzew. Pospolicie występuje tu porzeczka czarna. W dole lasu spotkamy o tej porze roku pięknie kwitnące na żółto kaczeńce (pospolita nazwa knieci błotnej) i ziarnopłony. Budowa olsu jest urozmaicona, gdyż występują tu fragmenty terenów zalanych i kępy wyniesione ponad poziom wody, a bogactwo gatunków roślin jest uzależnione od miejsca, w którym akurat rosną. Na wyniesionych ponad lustro wody kępach możemy spotkać między innymi kuklika zwisłego, czyśćca leśnego, bluszczyka kurdybanka, zawilca gajowego. W przestrzeniach zalewanych okresowo wodą występują gatunki charakterystyczne dla siedlisk wilgotnych i bagiennych takie jak np. karbieniec pospolity, psianka słodkogórz (trująca kuzynka pomidora i ziemniaka), turzyce, gorysz błotna i kosaciec żółty.

Na terenie Nadleśnictwa Lębork olsy zajmują ponad ok. 6 % powierzchni Nadleśnictwa Lębork co stanowi 1015 ha. Zapraszamy do obejrzenia galerii z wycieczki po tym niezwykłym lesie na terenie Leśnictwa Łebień.